کامل‌ترین معرفی بیت کوین (BTC): هر آنچه باید درباره اولین ارز دیجیتال جهان بدانید

در بحبوحه بحران مالی ویرانگر سال ۲۰۰۸، زمانی که اعتماد عمومی به بانک‌ها و سیستم‌های مالی سنتی به پایین‌ترین سطح خود رسیده بود، یک ایمیل مرموز به یک لیست پستی رمزنگاری ارسال شد. فرستنده، شخصی ناشناس با نام مستعار «ساتوشی ناکاموتو»، راه‌حلی را پیشنهاد می‌کرد: یک «سیستم پول نقد الکترونیکی همتا به همتا». این راه‌حل، بیت کوین (BTC) نام داشت.

بیت کوین فراتر از یک دارایی دیجیتال یا یک سرمایه‌گذاری پرنوسان است؛ این یک ایده انقلابی بود. برای اولین بار در تاریخ، ما با پولی مواجه شدیم که توسط هیچ دولت، بانک مرکزی یا نهاد واسطه‌ای کنترل نمی‌شود. پولی که مالکیت آن مطلقاً در دست خود شماست و می‌تواند بدون نیاز به مجوز، در هر کجای جهان، ۲۴ ساعته و ۷ روز هفته، ارسال و دریافت شود. این اختراع، آغازگر صنعتی بود که امروز آن را به عنوان «ارزهای دیجیتال» می‌شناسیم.

اما این «طلای دیجیتال» دقیقاً چیست؟ چگونه کار می‌کند؟ فناوری شگفت‌انگیز پشت آن یعنی «بلاکچین» چه مفهومی دارد؟ چرا این همه ارزش پیدا کرده و آینده آن چگونه به نظر می‌رسد؟ این مقاله، کامل‌ترین راهنمای صفر تا صدی است که برای درک عمیق اولین و مهم‌ترین ارز دیجیتال جهان به آن نیاز خواهید داشت؛ سفری از چیستی بیت کوین تا چرایی اهمیت آن برای آینده مالی همه ما.

تاریخچه بیت کوین

بیت کوین، اولین ارز دیجیتال جهان، از یک ایده ساده به انقلابی بزرگ در سیستم مالی تبدیل شد. این ارز دیجیتال برای مقابله با مشکلات سیستم‌های مالی سنتی و ایجاد یک جایگزین غیرمتمرکز طراحی شد. تاریخچه بیت کوین سرشار از اتفاقات مهمی است که مسیر تکامل آن را شکل داده‌اند.

همه چیز در 31 اکتبر 2008 آغاز شد، زمانی که فرد یا گروهی با نام مستعار ساتوشی ناکاموتو مقاله‌ای با عنوان Bitcoin: A Peer-to-Peer Electronic Cash System منتشر کرد. این مقاله که به «وایت‌پیپر بیت کوین» معروف است، ایده یک سیستم پرداخت دیجیتال غیرمتمرکز را مطرح کرد که نیازی به اعتماد به واسطه‌های متمرکز نداشت. این سیستم بر اساس فناوری بلاک چین و الگوریتم اثبات کار (Proof of Work) طراحی شده بود تا تراکنش‌ها به‌صورت امن و غیرقابل‌تغییر انجام شوند.

 

در تاریخ 3 ژانویه 2009، اولین بلوک شبکه بیت کوین که به نام بلوک پیدایش (Genesis Block) شناخته می‌شود، توسط ساتوشی ناکاموتو استخراج شد. این بلوک حاوی پیام معروفی بود که به بحران مالی سال 2008 اشاره داشت:

“The Times 03/Jan/2009 Chancellor on brink of second bailout for banks”

این پیام به‌عنوان یک بیانیه سیاسی تعبیر شد که نشان می‌داد بیت کوین به‌عنوان پاسخی به ناکارآمدی سیستم‌های مالی متمرکز و بانک‌ها ایجاد شده است.

اولین تراکنش بیت کوین

اولین تراکنش بیت کوین در بلوک شماره 1 ثبت شد. در این تراکنش، ساتوشی ناکاموتو 10 بیت کوین برای فردی به نام هال فینی (Hal Finney)، یکی از اولین پذیرندگان و توسعه‌دهندگان بیت کوین، ارسال کرد. این رویداد، آغاز استفاده عملی از بیت کوین به‌عنوان یک ابزار مبادله بود.

پیدایش ارزش: خرید یک پیتزا با بیت کوین

در ابتدا، بیت کوین ارزش پولی مشخصی نداشت. اما در سال 2010، فردی به نام لازلو هانیک (Laszlo Hanyecz) برای اولین بار از بیت کوین برای خرید کالا استفاده کرد. او 10,000 بیت کوین را برای خرید دو پیتزا پرداخت کرد. این تراکنش که اکنون به عنوان روز پیتزای بیت کوین شناخته می‌شود، اولین استفاده عملی بیت کوین در دنیای واقعی را نشان داد. اگرچه ارزش این بیت کوین‌ها در آن زمان بسیار ناچیز بود، اما امروزه آن 10,000 بیت کوین معادل میلیون‌ها دلار ارزش دارد.

گسترش جامعه بیت کوین

در سال‌های اولیه، بیت کوین بیشتر در بین برنامه‌نویسان و علاقه‌مندان به فناوری شناخته شده بود. ساتوشی ناکاموتو در فروم‌های اینترنتی با کاربران دیگر در مورد توسعه و بهبود شبکه بیت کوین بحث می‌کرد. این جامعه کوچک اما فعال، به تدریج گسترش یافت و توسعه‌دهندگان و کاربران جدید به پروژه پیوستند.

در سال 2010، ساتوشی ناکاموتو فعالیت خود را به‌طور عمومی متوقف کرد و مدیریت کد منبع بیت کوین را به گوین اندرسن (Gavin Andresen)، یکی از توسعه‌دهندگان اصلی، سپرد. از آن زمان، ناکاموتو دیگر در پروژه بیت کوین ظاهر نشد و هویت واقعی او همچنان ناشناخته باقی مانده است.

در سال 2011، بیت کوین برای اولین بار به ارزش 1 دلار رسید. این رشد قیمت ارزهای دیجیتال، توجه رسانه‌ها و سرمایه‌گذاران را به خود جلب کرد. با گسترش استفاده از بیت کوین و افزایش تقاضا، قیمت آن به سرعت افزایش یافت و به یک دارایی جذاب برای سرمایه‌گذاری تبدیل شد.

بیت کوین در طول تاریخ خود با چالش‌های متعددی روبه‌رو بوده است. یکی از مهم‌ترین بحران‌ها، هک صرافی Mt. Gox در سال 2014 بود که منجر به از دست رفتن 850,000 بیت کوین شد. این حادثه اعتماد به بیت کوین را به‌شدت تحت تأثیر قرار داد، اما به بهبود امنیت و توسعه صرافی‌های جدید کمک کرد.

با گذشت زمان، بیت کوین از یک پروژه تجربی به یک دارایی اصلی در بازارهای مالی تبدیل شد. شرکت‌ها و سازمان‌های بزرگی مانند تسلا و مایکرو استراتژی بیت کوین را به ترازنامه‌های مالی خود اضافه کردند. همچنین، کشورهایی مانند السالوادور بیت کوین را به‌عنوان ارز قانونی پذیرفتند.

فناوری بلاکچین: زیرساخت اصلی بیت کوین

بلاکچین، فناوری زیرساختی بیت کوین، به‌عنوان یکی از بزرگ‌ترین نوآوری‌های تکنولوژیکی قرن بیست و یکم شناخته می‌شود. این فناوری پایه‌ای برای ایجاد یک دفتر کل توزیع‌شده، امن و غیرمتمرکز است که امکان ثبت تراکنش‌ها را بدون نیاز به واسطه فراهم می‌کند. بلاکچین علاوه بر نقش کلیدی خود در بیت کوین، به فناوری‌ای انقلابی تبدیل شده که کاربردهای گسترده‌ای در صنایع مختلف پیدا کرده است.

ساختار بلاکچین

بلاکچین یک ساختار داده‌ای است که اطلاعات را به‌صورت بلوک‌هایی ذخیره می‌کند. هر بلوک شامل موارد زیر است:

• تراکنش‌ها: مجموعه‌ای از داده‌های مرتبط با تراکنش‌های انجام‌شده در شبکه.
• هش بلوک: یک کد رمزنگاری‌شده یکتا که توسط الگوریتم SHA-256 تولید می‌شود و هویت بلوک را مشخص می‌کند.
• هش بلوک قبلی: برای ایجاد ارتباط میان بلوک‌ها و تشکیل زنجیره‌ای از اطلاعات.
• زمان‌سنج: زمانی که بلوک ایجاد شده است.

این بلوک‌ها به‌صورت زنجیره‌ای به هم متصل می‌شوند و تغییری در یک بلوک نیازمند تغییر در تمام بلوک‌های بعدی است. این ویژگی، بلاکچین را به سیستمی مقاوم در برابر دستکاری تبدیل کرده است.

ماینینگ بیت کوین: فرآیند استخراج و نقش ماینرها

ماینینگ (Mining) یکی از فرآیندهای کلیدی در شبکه بیت کوین است که وظیفه تأیید تراکنش‌ها و ایجاد بلوک‌های جدید در بلاکچین را بر عهده دارد. این فرآیند به کمک توان محاسباتی و الگوریتم اثبات کار (Proof of Work) انجام می‌شود و تضمین می‌کند که شبکه بیت کوین امن و غیرقابل‌تغییر باقی بماند. در ادامه، تمام جنبه‌های فنی ماینینگ بیت کوین، از نحوه عملکرد تا نقش ماینرها و چالش‌های مرتبط، به‌طور دقیق بررسی می‌شود.

ماینینگ چیست؟

ماینینگ فرآیندی است که طی آن تراکنش‌های جدید بیت کوین تأیید می‌شوند و به بلاکچین اضافه می‌شوند. ماینرها در این فرآیند با حل مسائل پیچیده ریاضی، بلوک‌های جدیدی از تراکنش‌ها را ایجاد می‌کنند. در ازای این کار، ماینرها بیت کوین به‌عنوان پاداش دریافت می‌کنند.

ماینینگ سه وظیفه اصلی را در شبکه بیت کوین انجام می‌دهد:

1. تأیید تراکنش‌ها: تراکنش‌هایی که توسط کاربران ارسال می‌شوند، باید توسط ماینرها تأیید شوند.
2. ایجاد بلوک‌های جدید: ماینرها تراکنش‌های تأییدشده را در یک بلوک جمع‌آوری کرده و آن را به بلاکچین اضافه می‌کنند.
3. تضمین امنیت شبکه: از طریق الگوریتم اثبات کار، ماینرها شبکه را در برابر حملات سایبری ایمن می‌کنند.

الگوریتم اثبات کار (Proof of Work)

ماینینگ بیت کوین بر اساس الگوریتم اثبات کار (PoW) انجام می‌شود. این الگوریتم از ماینرها می‌خواهد مسئله‌ای ریاضی را حل کنند که نیازمند توان محاسباتی بالاست. هدف از این فرآیند، پیدا کردن یک عدد به نام nonce است که وقتی با داده‌های بلوک ترکیب شده و از طریق الگوریتم SHA-256 هش می‌شود، خروجی‌ای تولید کند که با معیارهای خاصی مطابقت داشته باشد (مثلاً تعداد مشخصی صفر در ابتدای هش).

نقش ماینر در شبکه بیت کوین

ماینرها در شبکه بیت‌کوین نقش بسیار مهمی دارند. آن‌ها مسئول تأیید و ثبت تراکنش‌های جدید در بلاک‌های جدیدی از زنجیره بلاک‌ها هستند. هر زمان که یک کاربر یا یک گروه از کاربران تراکنشی را انجام می‌دهند، این تراکنش‌ها به صورت پیشنهادی به شبکه ارسال می‌شوند.

سپس ماینرها مسئول بررسی صحت این تراکنش‌ها و جمع‌آوری آن‌ها به صورت بلاک در بلاک‌چین هستند. برای انجام این کار، آن‌ها باید معادله‌های ریاضی پیچیده‌ای که به عنوان “معدل سختی” شناخته می‌شوند را حل کنند.

ماینرها کسانی هستند که از منابع سیستمی خود، از جمله توان محاسباتی قابل توجه، استفاده می‌کنند تا به این معادلات رسیدگی کنند. اولین ماینری که موفق به حل این معادله می‌شود، می‌تواند بلاک جدیدی را به بلاک‌چین اضافه کند و به عنوان پاداش، بیت‌کوین‌هایی را دریافت کند.

به طور کلی، ماینرها نقش اصلی در تأیید تراکنش‌ها و حفظ امنیت شبکه بیت‌کوین دارند. آن‌ها از اجماع بر اساس Proof of Work برای تضمین صحت تراکنش‌ها و جلوگیری از تقلب استفاده می‌کنند، که این امر باعث می‌شود بیت‌کوین یک شبکه معتبر و امن باشد.

پاداش ماینینگ و هاوینگ (Halving)

ماینرها به‌عنوان پاداش برای کار خود، بیت کوین دریافت می‌کنند. این پاداش شامل دو بخش است:

1. پاداش بلوک: مقدار مشخصی بیت کوین که با استخراج هر بلوک به ماینر تعلق می‌گیرد. این مقدار هر چهار سال یا پس از استخراج هر 210,000 بلوک، طی فرآیندی به نام هاوینگ (Halving) نصف می‌شود. این مکانیزم برای کنترل عرضه بیت کوین و ایجاد کمیابی طراحی شده است.
2. کارمزد تراکنش‌ها: ماینرها علاوه بر پاداش بلوک، کارمزد تراکنش‌هایی که در بلوک قرار داده‌اند را نیز دریافت می‌کنند.

پاداش بلوک اولیه بیت کوین 50 بیت کوین بود که در حال حاضر پس از چندین هاوینگ به 6.25 بیت کوین کاهش یافته است. این فرآیند ادامه خواهد داشت تا زمانی که تعداد کل بیت کوین‌ها به سقف 21 میلیون واحد برسد.

مطالعه کنید: هاوینگ چیست و چه تاثیری روی قیمت بیت کوین دارد؟

تجهیزات ماینینگ

ماینینگ در ابتدا با استفاده از پردازنده‌های معمولی (CPU) انجام می‌شد، اما با افزایش سختی شبکه، ماینرها به استفاده از کارت‌های گرافیک (GPU) و سپس مدارهای مجتمع خاص (ASIC) روی آوردند. ASICها دستگاه‌هایی هستند که به‌طور خاص برای ماینینگ طراحی شده‌اند و کارایی بسیار بالایی دارند.

ویژگی‌های تجهیزات ماینینگ

• هش‌ریت (Hash Rate): میزان توان محاسباتی دستگاه برای حل مسائل ریاضی.
• مصرف انرژی: ماینینگ به انرژی زیادی نیاز دارد که باعث افزایش هزینه‌ها می‌شود.
• کارایی: دستگاه‌های جدیدتر معمولاً کارایی بیشتری نسبت به مدل‌های قدیمی دارند.

چالش‌های ماینینگ

ماینینگ بیت کوین با چالش‌های مختلفی روبه‌رو است که از جمله آن‌ها می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

1. مصرف بالای انرژی: فرایند ماینینگ به دلیل نیاز به توان محاسباتی زیاد، مصرف انرژی بالایی دارد. این مسئله انتقادات زیست‌محیطی زیادی به همراه داشته است.
2. رقابت شدید: با افزایش تعداد ماینرها، سختی شبکه افزایش می‌یابد و رقابت برای استخراج بلوک‌های جدید دشوارتر می‌شود.
3. هزینه‌های سخت‌افزاری: دستگاه‌های ASIC و هزینه‌های برق، ماینینگ را برای کاربران عادی غیرمقرون‌به‌صرفه کرده است.
4. متمرکز شدن ماینینگ: حضور فارم‌های بزرگ ماینینگ در کشورهایی با برق ارزان، باعث تمرکز نسبی توان محاسباتی شده است.

کاربردهای بیت کوین: از پرداخت‌ها تا ذخیره ارزش

بیت کوین به‌عنوان اولین ارز دیجیتال غیرمتمرکز، کاربردهای متنوعی در دنیای مالی و اقتصادی پیدا کرده است. این کاربردها از انتقال پول و پرداخت‌های آنلاین گرفته تا ذخیره ارزش و سرمایه‌گذاری، طیف گسترده‌ای را شامل می‌شود. در این بخش، به بررسی دقیق و فنی کاربردهای مختلف بیت کوین می‌پردازیم.

1. پرداخت‌های آنلاین و بین‌المللی

یکی از اولین و مهم‌ترین کاربردهای بیت کوین، استفاده از آن به‌عنوان یک ابزار پرداخت آنلاین است. به دلیل ساختار غیرمتمرکز و حذف واسطه‌ها، بیت کوین امکان انجام تراکنش‌های مستقیم بین افراد یا شرکت‌ها را فراهم می‌کند.

مزایای پرداخت با بیت کوین:

• سرعت بالا: تراکنش‌های بیت کوین معمولاً در عرض چند دقیقه انجام می‌شوند، حتی در مقیاس بین‌المللی.
• هزینه کم: کارمزد تراکنش‌های بیت کوین به‌مراتب کمتر از هزینه‌های انتقال بانکی یا خدمات مالی سنتی است.
• عدم نیاز به مجوز: بیت کوین نیازی به واسطه‌های مالی یا تأیید نهادهای دولتی ندارد.
• دسترسی جهانی: بیت کوین در هر نقطه از جهان قابل استفاده است و محدودیت‌های جغرافیایی ندارد.

مثال‌های واقعی:

• بسیاری از کسب‌وکارها و فروشگاه‌های آنلاین، بیت کوین را به‌عنوان روش پرداخت پذیرفته‌اند. شرکت‌هایی مانند تسلا (در مقاطعی) و مایکروسافت نیز از بیت کوین برای پرداخت خدمات استفاده کرده‌اند.

2. ذخیره ارزش (Store of Value)

بیت کوین اغلب به‌عنوان «طلای دیجیتال» شناخته می‌شود و به‌عنوان یک ابزار ذخیره ارزش در برابر تورم و کاهش ارزش ارزهای فیات عمل می‌کند. به دلیل محدودیت عرضه (21 میلیون واحد) و غیرمتمرکز بودن، بیت کوین یک دارایی کمیاب و امن محسوب می‌شود.

چرا بیت کوین به‌عنوان ذخیره ارزش محبوب است؟

• محدودیت عرضه: برخلاف ارزهای فیات که می‌توانند به‌طور نامحدود چاپ شوند، عرضه بیت کوین محدود است.
• مقاومت در برابر تورم: ارزش بیت کوین در بلندمدت به دلیل کمیابی آن افزایش یافته است.
• غیرمتمرکز بودن: کنترل بیت کوین در دست هیچ دولت یا نهادی نیست، بنابراین ریسک مصادره یا محدودیت‌های دولتی بسیار کمتر است.

موارد استفاده

• بسیاری از سرمایه‌گذاران و شرکت‌ها از بیت کوین به‌عنوان ابزاری برای حفظ ارزش سرمایه خود استفاده می‌کنند. شرکت‌هایی مانند MicroStrategy میلیاردها دلار بیت کوین به ترازنامه خود اضافه کرده‌اند.

3. انتقال حواله‌های بین‌المللی

بیت کوین به‌عنوان یک راه‌حل کم‌هزینه و سریع برای انتقال پول به‌ویژه در حواله‌های بین‌المللی عمل می‌کند. کارگران مهاجر می‌توانند به‌جای استفاده از سیستم‌های انتقال پول پرهزینه مانند Western Union، از بیت کوین برای ارسال پول به خانواده‌های خود استفاده کنند.

مزایای استفاده در حواله‌ها

• کاهش کارمزد: کارمزدهای بیت کوین به‌مراتب کمتر از سیستم‌های سنتی است.
• سرعت بالا: انتقال پول در عرض چند دقیقه انجام می‌شود.
• حذف محدودیت‌های بانکی: بیت کوین به کاربران در کشورهایی با زیرساخت بانکی ضعیف اجازه می‌دهد تا به خدمات مالی دسترسی داشته باشند.

مقایسه بیت کوین و اتریوم؛ تفاوت این 2 شبکه در چیست؟

اگر بخواهیم بیت کوین و اتریوم را در یک جمله مقایسه کنیم، باید بگوییم بیت کوین «طلای دیجیتال» است و اتریوم «کامپیوتر غیرمتمرکز جهانی». هدف اصلی و اولیه بیت کوین، خلق یک سیستم پولی جایگزین، یک ذخیره ارزش و یک شبکه پرداخت همتا به همتا بود که هیچ دولت یا بانکی نتواند آن را کنترل کند. تمام طراحی آن بر پایه سادگی، امنیت مطلق و مقاومت در برابر سانسور بنا شده است. به همین دلیل، بیت کوین کار دیگری جز انتقال و ذخیره ارزش انجام نمی‌دهد و در این کار، بهترین است.

معیار	بیت‌کوین (BTC)	اتریوم (ETH)
سال راه‌اندازی	۲۰۰۹	۲۰۱۵
هدف اصلی	پول دیجیتال و ذخیره ارزش	پلتفرم قرارداد هوشمند و برنامه‌های غیرمتمرکز
الگوریتم	اثبات کار (PoW)	اثبات سهام (PoS)
عرضه کل	محدود به ۲۱ میلیون	نامحدود ولی بخشی از کارمزدها سوزانده می‌شود
سرعت تراکنش	حدود ۱۰ دقیقه	حدود ۱۵ ثانیه
کارمزد	پایین‌تر	معمولاً بالاتر
انرژی مصرفی	زیاد	بسیار کمتر
کاربرد	پرداخت، ذخیره ارزش	DeFi، NFT، قرارداد هوشمند
امنیت	بسیار بالا	بالا ولی پیچیده‌تر
پتانسیل رشد	پایدارتر، کم‌ریسک‌تر	پرریسک‌تر ولی نوآورانه‌تر

در مقابل، اتریوم با الهام از ایده بیت کوین متولد شد اما هدفی بسیار گسترده‌تر را دنبال کرد. اتریوم فقط یک پول دیجیتال نیست؛ بلکه یک پلتفرم جهانی برای اجرای «قراردادهای هوشمند» است. به زبان ساده، اتریوم به توسعه‌دهندگان اجازه می‌دهد تا بر بستر بلاکچین آن، برنامه‌های غیرمتمرکز (DApps)، سیستم‌های مالی جدید (DeFi)، توکن‌های بی‌همتا (NFT) و سازمان‌های خودگردان (DAO) را بسازند. اگر بیت کوین یک ماشین حساب امن و انقلابی است، اتریوم یک گوشی هوشمند با سیستم عاملی است که هزاران اپلیکیشن می‌توانند روی آن اجرا شوند.

این تفاوت در هدف، به تفاوت‌های فنی و اقتصادی عمیقی منجر شده است. بیت کوین از الگوریتم پرمصرف اما فوق‌العاده امن «اثبات کار» (Proof-of-Work) استفاده می‌کند و عرضه کل آن به ۲۱ میلیون واحد محدود شده است تا ماهیتی ضد تورمی و شبیه به طلا داشته باشد. در طرف دیگر، اتریوم به الگوریتم بهینه‌تر و کم‌مصرف‌تر «اثبات سهام» (Proof-of-Stake) مهاجرت کرده و عرضه کل ثابتی ندارد. در عوض، با مکانیزم «سوزاندن کارمزد» (EIP-1559)، در صورت بالا بودن فعالیت شبکه، می‌تواند به یک دارایی ضد تورمی تبدیل شود؛ سیاست پولی آن نه بر «کمیابی مطلق»، بلکه بر «پایداری اکوسیستم» و استفاده به عنوان سوخت (گس) برای اجرای برنامه‌ها متمرکز است.

نتیجه‌گیری

بیت کوین، به‌عنوان نخستین ارز دیجیتال غیرمتمرکز جهان، انقلابی در سیستم‌های مالی و اقتصادی ایجاد کرده است. این فناوری نه تنها به‌عنوان یک ابزار پرداخت یا سرمایه‌گذاری، بلکه به‌عنوان یک نوآوری بزرگ در زمینه فناوری بلاکچین شناخته می‌شود. ویژگی‌هایی نظیر غیرمتمرکز بودن، امنیت بالا، شفافیت، و عرضه محدود، بیت کوین را به یک دارایی منحصربه‌فرد و جذاب برای سرمایه‌گذاران و کاربران تبدیل کرده است.

سفری که از یک وایت‌پیپر ۹ صفحه‌ای و یک ایده انقلابی در سال ۲۰۰۸ آغاز شد، اکنون به یک پدیده اقتصادی، فرهنگی و فناورانه جهانی تبدیل شده است. همانطور که در این راهنمای جامع بررسی کردیم، بیت کوین صرفاً یک کد نرم‌افزاری یا یک دارایی برای سفته‌بازی نیست؛ این یک اختراع بنیادین در سطح اینترنت است. بیت کوین برای اولین بار در تاریخ، مفهوم «کمیابی دیجیتال» و «مالکیت مطلق» را بدون نیاز به یک مرجع مرکزی، ممکن ساخت.

ما آموختیم که بلاکچین چگونه با استفاده از رمزنگاری و توزیع‌شدگی، امنیت آن را تضمین می‌کند؛ چگونه فرآیند «استخراج» (Mining) مانند یک بانک مرکزی غیرمتمرکز، هم شبکه را امن نگه می‌دارد و هم عرضه‌ی پولی قابل پیش‌بینی ایجاد می‌کند؛ و چرا به دلیل ویژگی‌هایی چون عرضه محدود ۲۱ میلیون واحدی، به آن لقب «طلای دیجیتال» داده‌اند. آینده بیت کوین هرچه باشد—چه به یک استاندارد پولی جهانی تبدیل شود و چه به عنوان یک ذخیره ارزش اصلی در کنار طلا باقی بماند—یک حقیقت غیرقابل انکار است: بیت کوین قواعد بازی مالی را برای همیشه تغییر داد.