معرفی استراتژی کاربردی معاملاتی در تریدینگ رنج ها + مثال واقعی

روش های مختلف برای تشخیص بازار تریدینگ رنج

تشخیص بازارهای رنج (Trading Range) یا بازارهای بدون روند برای معامله‌گرانی که به دنبال استراتژی‌های معاملاتی مختلف هستند، از اهمیت زیادی برخوردار است. در بازارهای رنج، قیمت بین دو سطح حمایت و مقاومت در نوسان است و معمولاً جهت مشخصی ندارد. در ادامه، روش‌های مختلفی را برای تشخیص این نوع بازارها به صورت جامع توضیح می‌دهم:

۱. شناسایی سطوح حمایت و مقاومت

یکی از روش‌های اصلی تشخیص بازارهای رنج، شناسایی سطوح حمایت و مقاومت است. در این حالت، قیمت در یک محدوده خاص بین این دو سطح در حال نوسان است. در بازارهای رنج، قیمت‌ها تمایل دارند به سطح حمایت نزدیک شوند، سپس با فشار خرید به سطح مقاومت بازگردند و بالعکس. برای تشخیص این سطوح می‌توانید از ابزارهای تحلیل تکنیکال مانند خطوط افقی (Horizontal Lines) یا سطوح فیبوناچی استفاده کنید.

مثال: اگر قیمت چندین بار از سطح ۱۰۰ دلار به عنوان مقاومت بالاتر نرفته و همچنین از سطح ۸۰ دلار به عنوان حمایت پایین‌تر نیامده باشد، احتمالاً با یک بازار رنج مواجه هستیم که بین این دو سطح در حال حرکت است.

۲. استفاده از الگوهای شمعی

الگوهای شمعی مانند دوجی و چکش معکوس می‌توانند نشان‌دهنده تغییر جهت بازار و شروع دوره‌ای از حرکات رنج باشند. در بازارهای رنج، این الگوها معمولاً در نزدیکی سطوح حمایت و مقاومت شکل می‌گیرند و نشان‌دهنده بازگشت قیمت هستند. برای مثال، اگر قیمت در نزدیکی سطح حمایت به یک الگوی چکش معکوس برسد، این احتمال وجود دارد که بازار در این سطح معکوس شود و به سمت سطح مقاومت حرکت کند.

۳. استفاده از اندیکاتور RSI

اندیکاتور RSI (شاخص قدرت نسبی) به‌ویژه در تشخیص بازارهای رنج مفید است. زمانی که RSI به محدوده بالای ۷۰ نزدیک می‌شود، بازار در محدوده اشباع خرید قرار دارد و احتمال برگشت قیمت به سمت پایین وجود دارد. همچنین، اگر RSI به زیر ۳۰ برسد، بازار در محدوده اشباع فروش قرار گرفته و احتمال افزایش قیمت وجود دارد. در بازارهای رنج، RSI معمولاً بین این دو سطح (۳۰ و ۷۰) نوسان می‌کند و در تشخیص نقاط ورود و خروج به معامله به شما کمک می‌کند.

۴. باندهای بولینگر (Bollinger Bands)

باندهای بولینگر یکی دیگر از ابزارهای موثر برای شناسایی بازارهای رنج هستند. این ابزار از سه خط تشکیل شده است: باند بالا، باند میانی (میانگین متحرک) و باند پایین. در بازارهای رنج، قیمت‌ها تمایل دارند بین باند بالا و باند پایین در نوسان باشند. وقتی قیمت به باند بالا نزدیک می‌شود، احتمالاً به سمت پایین بازمی‌گردد و بالعکس. همچنین، اگر باندهای بولینگر به هم نزدیک شوند (اصطلاحاً فشرده شوند)، نشان‌دهنده کاهش نوسانات و ورود به بازار رنج است.

۵. استفاده از اندیکاتور ADX

اندیکاتور ADX (شاخص میانگین جهت‌دار) یکی از اندیکاتورهای پرکاربرد برای تعیین قدرت روند است. اگر مقدار ADX کمتر از ۲۵ باشد، نشان می‌دهد که بازار در حالت بی‌روند یا رنج قرار دارد. ADX زمانی مفید است که شما نمی‌خواهید در بازارهای رونددار معامله کنید و به دنبال بازارهای رنج هستید. این اندیکاتور به شما کمک می‌کند تا بفهمید بازار در حالت رنج است و به جای معاملات روندی، می‌توانید به استراتژی‌های معاملاتی رنج روی آورید.

۶. شناسایی کاهش حجم معاملات

در بسیاری از موارد، حجم معاملات در بازارهای رنج نسبت به بازارهای رونددار کمتر است. کاهش حجم می‌تواند نشان‌دهنده عدم تمایل معامله‌گران به خرید یا فروش در مقیاس بالا باشد و بنابراین، بازار در محدوده خاصی گیر کرده و جهت خاصی را دنبال نمی‌کند. با توجه به کاهش حجم، می‌توانید تشخیص دهید که بازار در حالت رنج است و منتظر یک سیگنال قوی برای خروج از این وضعیت است.

۷. استفاده از تایم‌فریم‌های مختلف

گاهی اوقات ممکن است یک بازار در تایم‌فریم خاصی به صورت رنج باشد اما در تایم‌فریم دیگری روند داشته باشد. برای اطمینان از اینکه با بازار رنج روبرو هستید، می‌توانید تایم‌فریم‌های مختلف را بررسی کنید. برای مثال، ممکن است در تایم‌فریم ۴ ساعته، بازار در حالت رنج باشد، اما در تایم‌فریم روزانه روند مشخصی داشته باشد. بررسی چندین تایم‌فریم به شما کمک می‌کند تا بازار را بهتر تحلیل کنید.

۸. تحلیل شهودی (Price Action)

روش شهودی یا پرایس اکشن یکی از روش‌های ساده اما موثر برای تشخیص بازارهای رنج است. اگر قیمت‌ها به طور منظم بین دو سطح افقی حرکت کنند و هیچ روند صعودی یا نزولی قدرتمندی را نشان ندهند، احتمالاً با یک بازار رنج روبرو هستید. معامله‌گران حرفه‌ای با استفاده از مشاهده الگوهای قیمتی و بدون نیاز به اندیکاتورهای اضافی، می‌توانند بازارهای رنج را تشخیص دهند و نقاط ورود و خروج مناسبی پیدا کنند.