تحلیل و سیگنال رایگان تمامی بازارهای مالی با هوش مصنوعی بایتیکل
جهانی‌سازی و ضد جهانی‌سازی
GlobalWolfStreet
مشخصات معامله
قیمت در زمان انتشار:
۰.۰۲۴۹۸
توضیحات
قسمت اول: درک جهانی‌سازی
۱. مفهوم جهانی‌سازی
جهانی‌سازی فرآیندی است که از طریق آن کشورها و جوامع از طریق تجارت، فناوری، سرمایه‌گذاری، فرهنگ و سیاست به هم متصل‌تر می‌شوند. این پدیده‌ای جدید نیست. در تاریخ، مسیرهای تجاری مانند جاده ابریشم یا گسترش‌های استعماری جوامع دور را به هم پیوند داده‌اند. با این حال، جهانی‌سازی مدرن به دلیل فناوری‌های دیجیتال، حمل و نقل مدرن و نهادهای جهانی سریع‌تر، وسیع‌تر و پیچیده‌تر است.
۲. مراحل تاریخی جهانی‌سازی
جهانی‌سازی پیشامدرن (قبل از ۱۵۰۰): تبادل کالا، ایده‌ها و فرهنگ از طریق مسیرهای تجاری باستانی.
جهانی‌سازی استعماری (۱۵۰۰–۱۸۰۰): گسترش اروپایی، تجارت دریایی جهانی و ادغام مستعمرات در بازارهای جهانی.
جهانی‌سازی صنعتی (۱۸۰۰–۱۹۴۵): انقلاب صنعتی، ظهور سرمایه‌داری، مهاجرت انبوه و امپراتوری‌های استعماری.
جهانی‌سازی پس از جنگ جهانی دوم (۱۹۴۵–۱۹۹۰): سیستم برتون وودز، تأسیس IMF، بانک جهانی، GATT (بعداً WTO)، رشد سریع شرکت‌های چندملیتی.
جهانی‌سازی معاصر (۱۹۹۰–حال): تحت تأثیر انقلاب دیجیتال، آزادسازی بازارها، ظهور چین و زنجیره‌های ارزش جهانی.
۳. عوامل محرک جهانی‌سازی
عوامل اقتصادی: توافق‌های تجارت آزاد، سرمایه‌گذاری مستقیم خارجی، برون‌سپاری و زنجیره‌های تأمین جهانی.
عوامل فناوری: اینترنت، گوشی‌های هوشمند، کانتینرها در حمل و نقل، هوانوردی، هوش مصنوعی.
عوامل سیاسی: فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، آزادسازی چین و هند، سیاست‌های نئولیبرال.
عوامل فرهنگی: گسترش فیلم‌ها، موسیقی، غذا، گردشگری و رسانه‌های جهانی.
عوامل نهادی: نقش WTO، سازمان ملل، بانک جهانی، IMF در شکل‌دهی به قوانین جهانی.
۴. ویژگی‌های کلیدی جهانی‌سازی
حرکت آزاد کالاها و خدمات از طریق آزادسازی تجارت.
تحرک سرمایه از طریق سرمایه‌گذاری‌های خارجی، بازارهای سهام و جریان‌های مالی.
تحرک نیروی کار، از جمله مهاجرت و برون‌سپاری.
انتشار دانش و فرهنگ از طریق پلتفرم‌های دیجیتال و ارتباطات جهانی.
حکمرانی جهانی، جایی که قوانین و معاهدات بین‌المللی بر سیاست‌های داخلی تأثیر می‌گذارند.
قسمت دوم: مزایا و انتقادات جهانی‌سازی
۱. مزایای جهانی‌سازی
رشد اقتصادی: کشورهایی مانند چین، کره جنوبی و هند با ادغام در تجارت جهانی به سرعت رشد کردند.
کاهش فقر: صدها میلیون نفر به ویژه در آسیا از فقر رهایی یافتند.
دسترسی به فناوری و دانش: گسترش سریع نوآوری‌هایی مانند گوشی‌های هوشمند، واکسن‌ها و انرژی‌های تجدیدپذیر.
تبادل فرهنگی: افزایش آشنایی با غذاها، زبان‌ها، فیلم‌ها و سبک‌های زندگی مختلف.
همکاری جهانی: تلاش‌های مشترک در زمینه‌هایی مانند تغییرات اقلیمی، بهداشت و حفظ صلح.
۲. انتقادات جهانی‌سازی
نابرابری اقتصادی: مزایا در میان نخبگان شهری متمرکز شده است، در حالی که جمعیت‌های روستایی و کارگری اغلب احساس می‌کنند که کنار گذاشته شده‌اند.
استثمار نیروی کار: کارگاه‌های تولیدی، شرایط کاری نامناسب و کار کودکان در کشورهای در حال توسعه.
همگن‌سازی فرهنگی: سنت‌های محلی گاهی تحت تأثیر فرهنگ غالب غربی قرار می‌گیرند.
آسیب به محیط زیست: زنجیره‌های تأمین جهانی به انتشار کربن و کاهش منابع کمک می‌کنند.
نگرانی‌های حاکمیتی: دولت‌های ملی تحت تأثیر شرکت‌ها و نهادهای جهانی قرار می‌گیرند.
قسمت سوم: ظهور ضد جهانی‌سازی
۱. تعریف ضد جهانی‌سازی
ضد جهانی‌سازی به فرآیندی اشاره دارد که در آن کشورها وابستگی خود را کاهش می‌دهند و بیشتر بر اقتصادهای داخلی یا منطقه‌ای تمرکز می‌کنند. این لزوماً یک بازگشت کامل به جهانی‌سازی نیست، بلکه یک کند شدن یا disengagement انتخابی است.
۲. پیشینه‌های تاریخی
کسادی بزرگ (دهه ۱۹۳۰): کشورها سیاست‌های حمایت‌گرایانه و موانع تجاری را اتخاذ کردند.
جنگ‌های جهانی: ارتباطات جهانی شکسته شد و منجر به بلوک‌های منطقه‌ای شد.
بحران‌های نفتی (دهه ۱۹۷۰): ملی‌گرایی انرژی و سیاست‌های حمایت‌گرایانه را تحریک کرد.
۳. عوامل معاصر ضد جهانی‌سازی
ملی‌گرایی اقتصادی: جنگ‌های تجاری، تعرفه‌ها و سیاست‌هایی که صنایع داخلی را ترجیح می‌دهند (مانند تنش‌های آمریکا و چین).
همه‌گیری‌ها: COVID-19 آسیب‌پذیری‌های زنجیره‌های تأمین جهانی را نمایان کرد و منجر به "reshoring" یا "nearshoring" شد.
تنش‌های ژئوپولیتیکی: جنگ روسیه و اوکراین، درگیری تایوان، بی‌ثباتی خاورمیانه.
حاکمیت فناوری: تلاش برای کنترل داخلی بر فناوری‌های حیاتی مانند نیمه‌هادی‌ها و هوش مصنوعی.
نگرانی‌های زیست‌محیطی: تغییر به سمت تولید محلی و زنجیره‌های تأمین پایدار.
۴. مثال‌های ضد جهانی‌سازی
برگزیت: خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا.
جنگ تجاری آمریکا و چین: تعرفه‌ها، تحریم‌ها و جدایی در فناوری.
reshoring زنجیره تأمین: شرکت‌هایی مانند اپل که از چین دور می‌شوند.
منطقه‌ای شدن: رشد توافق‌های تجاری منطقه‌ای مانند RCEP (آسیا) و USMCA (شمال آمریکا).
قسمت چهارم: آینده جهانی‌سازی و ضد جهانی‌سازی
۱. آینده ترکیبی
بیشتر کارشناسان معتقدند که جهانی‌سازی به طور کامل ناپدید نخواهد شد. در عوض، ما وارد یک دوره ترکیبی می‌شویم که در آن:
زنجیره‌های تأمین به صورت منطقه‌ای به جای کاملاً جهانی می‌شوند.
کشورها تجارت جهانی را با تاب‌آوری داخلی متعادل می‌کنند.
جهانی‌سازی دیجیتال (داده‌ها، هوش مصنوعی، تجارت الکترونیک) حتی اگر تجارت فیزیکی کند شود، رشد می‌کند.
۲. سناریوهای آینده
بازگشت به جهانی‌سازی: اگر کشورها بر تنش‌های ژئوپولیتیکی غلبه کنند و بر همکاری در زمینه‌های اقلیمی، بهداشت و فناوری تمرکز کنند.
جهانی‌سازی تکه‌تکه: جهان به بلوک‌های رقیب تقسیم می‌شود (رهبری آمریکا، رهبری چین، رهبری اتحادیه اروپا).
ضد جهانی‌سازی انتخابی: کشورها در فناوری و مالی جهانی می‌شوند اما در غذا، انرژی و امنیت ضد جهانی‌سازی می‌شوند.
۳. نقش بازیگران کلیدی
دولت‌ها: تعادل بین باز بودن اقتصادی و حفاظت از منافع داخلی.
شرکت‌ها: طراحی مجدد زنجیره‌های تأمین برای تاب‌آوری.
نهادهای بین‌المللی: نیاز به اصلاحات برای باقی ماندن مرتبط.
جامعه مدنی: تلاش برای جهانی‌سازی عادلانه‌تر و سبزتر.
قسمت پنجم: مطالعات موردی
۱. چین – از جهانی‌سازی به ضد جهانی‌سازی انتخابی
چین بزرگ‌ترین برنده جهانی‌سازی بود و میلیون‌ها نفر را از فقر رهایی بخشید. اما اکنون، در مواجهه با فشارهای آمریکا، به دنبال "چرخش دوگانه" است – تمرکز بر بازارهای داخلی و جهانی.
۲. ایالات متحده – رهبر جهانی به ملی‌گرای اقتصادی
ایالات متحده که زمانی قهرمان تجارت آزاد بود، به سمت reshoring، تعرفه‌ها و حمایت از فناوری تغییر کرده است، به ویژه در دوران ریاست‌جمهوری ترامپ و بایدن.
۳. اتحادیه اروپا – بین ادغام و تکه‌تکه شدن
اتحادیه اروپا ادغام داخلی را ترویج می‌کند اما با فشارهایی مانند برگزیت، بحران‌های انرژی و مباحث مهاجرت مواجه است.
۴. هند – تعادل استراتژیک
هند جهانی‌سازی را در IT و خدمات می‌پذیرد اما از بخش‌های کلیدی مانند کشاورزی محافظت می‌کند. این کشور به دنبال قرار گرفتن به عنوان یک مرکز تولید جایگزین برای چین است.
قسمت ششم: جهانی‌سازی در مقابل ضد جهانی‌سازی در جامعه
در اقتصاد: ضد جهانی‌سازی هزینه‌ها را افزایش می‌دهد اما تاب‌آوری را افزایش می‌دهد.
در سیاست: جهانی‌سازی همکاری را تقویت می‌کند، در حالی که ضد جهانی‌سازی حاکمیت را تقویت می‌کند.
در فرهنگ: جهانی‌سازی تنوع را گسترش می‌دهد، اما ضد جهانی‌سازی میراث را محافظت می‌کند.
در محیط زیست: جهانی‌سازی ردپای کربن را افزایش می‌دهد، اما ضد جهانی‌سازی می‌تواند پایداری محلی را تشویق کند.
نتیجه‌گیری
جهانی‌سازی یکی از تحولات تحول‌آفرین در تاریخ بشر بوده است که اقتصادها، جوامع و فرهنگ‌ها را شکل داده است. این پدیده رفاه، ارتباط و نوآوری را به ارمغان آورده است، اما همچنین نابرابری، آسیب به محیط زیست و تنش‌های سیاسی را نیز به همراه داشته است. ضد جهانی‌سازی صرفاً یک رد جهانی‌سازی نیست، بلکه یک تنظیم مجدد است. جهان به سمت مدلی متعادل‌تر حرکت می‌کند که بر تاب‌آوری، همکاری منطقه‌ای و پایداری تأکید دارد.
در نهایت، نه جهانی‌سازی و نه ضد جهانی‌سازی ذاتاً خوب یا بد نیستند. هر دو پاسخ‌هایی به واقعیت‌های در حال تغییر هستند. چالش برای سیاست‌گذاران، کسب‌وکارها و جوامع این است که جهانی‌سازی را به گونه‌ای شکل دهند که شامل‌تر، عادلانه‌تر و پایدارتر باشد — در حالی که از درس‌های ضد جهانی‌سازی یاد می‌گیرند.
۱. مفهوم جهانی‌سازی
جهانی‌سازی فرآیندی است که از طریق آن کشورها و جوامع از طریق تجارت، فناوری، سرمایه‌گذاری، فرهنگ و سیاست به هم متصل‌تر می‌شوند. این پدیده‌ای جدید نیست. در تاریخ، مسیرهای تجاری مانند جاده ابریشم یا گسترش‌های استعماری جوامع دور را به هم پیوند داده‌اند. با این حال، جهانی‌سازی مدرن به دلیل فناوری‌های دیجیتال، حمل و نقل مدرن و نهادهای جهانی سریع‌تر، وسیع‌تر و پیچیده‌تر است.
۲. مراحل تاریخی جهانی‌سازی
جهانی‌سازی پیشامدرن (قبل از ۱۵۰۰): تبادل کالا، ایده‌ها و فرهنگ از طریق مسیرهای تجاری باستانی.
جهانی‌سازی استعماری (۱۵۰۰–۱۸۰۰): گسترش اروپایی، تجارت دریایی جهانی و ادغام مستعمرات در بازارهای جهانی.
جهانی‌سازی صنعتی (۱۸۰۰–۱۹۴۵): انقلاب صنعتی، ظهور سرمایه‌داری، مهاجرت انبوه و امپراتوری‌های استعماری.
جهانی‌سازی پس از جنگ جهانی دوم (۱۹۴۵–۱۹۹۰): سیستم برتون وودز، تأسیس IMF، بانک جهانی، GATT (بعداً WTO)، رشد سریع شرکت‌های چندملیتی.
جهانی‌سازی معاصر (۱۹۹۰–حال): تحت تأثیر انقلاب دیجیتال، آزادسازی بازارها، ظهور چین و زنجیره‌های ارزش جهانی.
۳. عوامل محرک جهانی‌سازی
عوامل اقتصادی: توافق‌های تجارت آزاد، سرمایه‌گذاری مستقیم خارجی، برون‌سپاری و زنجیره‌های تأمین جهانی.
عوامل فناوری: اینترنت، گوشی‌های هوشمند، کانتینرها در حمل و نقل، هوانوردی، هوش مصنوعی.
عوامل سیاسی: فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، آزادسازی چین و هند، سیاست‌های نئولیبرال.
عوامل فرهنگی: گسترش فیلم‌ها، موسیقی، غذا، گردشگری و رسانه‌های جهانی.
عوامل نهادی: نقش WTO، سازمان ملل، بانک جهانی، IMF در شکل‌دهی به قوانین جهانی.
۴. ویژگی‌های کلیدی جهانی‌سازی
حرکت آزاد کالاها و خدمات از طریق آزادسازی تجارت.
تحرک سرمایه از طریق سرمایه‌گذاری‌های خارجی، بازارهای سهام و جریان‌های مالی.
تحرک نیروی کار، از جمله مهاجرت و برون‌سپاری.
انتشار دانش و فرهنگ از طریق پلتفرم‌های دیجیتال و ارتباطات جهانی.
حکمرانی جهانی، جایی که قوانین و معاهدات بین‌المللی بر سیاست‌های داخلی تأثیر می‌گذارند.
قسمت دوم: مزایا و انتقادات جهانی‌سازی
۱. مزایای جهانی‌سازی
رشد اقتصادی: کشورهایی مانند چین، کره جنوبی و هند با ادغام در تجارت جهانی به سرعت رشد کردند.
کاهش فقر: صدها میلیون نفر به ویژه در آسیا از فقر رهایی یافتند.
دسترسی به فناوری و دانش: گسترش سریع نوآوری‌هایی مانند گوشی‌های هوشمند، واکسن‌ها و انرژی‌های تجدیدپذیر.
تبادل فرهنگی: افزایش آشنایی با غذاها، زبان‌ها، فیلم‌ها و سبک‌های زندگی مختلف.
همکاری جهانی: تلاش‌های مشترک در زمینه‌هایی مانند تغییرات اقلیمی، بهداشت و حفظ صلح.
۲. انتقادات جهانی‌سازی
نابرابری اقتصادی: مزایا در میان نخبگان شهری متمرکز شده است، در حالی که جمعیت‌های روستایی و کارگری اغلب احساس می‌کنند که کنار گذاشته شده‌اند.
استثمار نیروی کار: کارگاه‌های تولیدی، شرایط کاری نامناسب و کار کودکان در کشورهای در حال توسعه.
همگن‌سازی فرهنگی: سنت‌های محلی گاهی تحت تأثیر فرهنگ غالب غربی قرار می‌گیرند.
آسیب به محیط زیست: زنجیره‌های تأمین جهانی به انتشار کربن و کاهش منابع کمک می‌کنند.
نگرانی‌های حاکمیتی: دولت‌های ملی تحت تأثیر شرکت‌ها و نهادهای جهانی قرار می‌گیرند.
قسمت سوم: ظهور ضد جهانی‌سازی
۱. تعریف ضد جهانی‌سازی
ضد جهانی‌سازی به فرآیندی اشاره دارد که در آن کشورها وابستگی خود را کاهش می‌دهند و بیشتر بر اقتصادهای داخلی یا منطقه‌ای تمرکز می‌کنند. این لزوماً یک بازگشت کامل به جهانی‌سازی نیست، بلکه یک کند شدن یا disengagement انتخابی است.
۲. پیشینه‌های تاریخی
کسادی بزرگ (دهه ۱۹۳۰): کشورها سیاست‌های حمایت‌گرایانه و موانع تجاری را اتخاذ کردند.
جنگ‌های جهانی: ارتباطات جهانی شکسته شد و منجر به بلوک‌های منطقه‌ای شد.
بحران‌های نفتی (دهه ۱۹۷۰): ملی‌گرایی انرژی و سیاست‌های حمایت‌گرایانه را تحریک کرد.
۳. عوامل معاصر ضد جهانی‌سازی
ملی‌گرایی اقتصادی: جنگ‌های تجاری، تعرفه‌ها و سیاست‌هایی که صنایع داخلی را ترجیح می‌دهند (مانند تنش‌های آمریکا و چین).
همه‌گیری‌ها: COVID-19 آسیب‌پذیری‌های زنجیره‌های تأمین جهانی را نمایان کرد و منجر به "reshoring" یا "nearshoring" شد.
تنش‌های ژئوپولیتیکی: جنگ روسیه و اوکراین، درگیری تایوان، بی‌ثباتی خاورمیانه.
حاکمیت فناوری: تلاش برای کنترل داخلی بر فناوری‌های حیاتی مانند نیمه‌هادی‌ها و هوش مصنوعی.
نگرانی‌های زیست‌محیطی: تغییر به سمت تولید محلی و زنجیره‌های تأمین پایدار.
۴. مثال‌های ضد جهانی‌سازی
برگزیت: خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا.
جنگ تجاری آمریکا و چین: تعرفه‌ها، تحریم‌ها و جدایی در فناوری.
reshoring زنجیره تأمین: شرکت‌هایی مانند اپل که از چین دور می‌شوند.
منطقه‌ای شدن: رشد توافق‌های تجاری منطقه‌ای مانند RCEP (آسیا) و USMCA (شمال آمریکا).
قسمت چهارم: آینده جهانی‌سازی و ضد جهانی‌سازی
۱. آینده ترکیبی
بیشتر کارشناسان معتقدند که جهانی‌سازی به طور کامل ناپدید نخواهد شد. در عوض، ما وارد یک دوره ترکیبی می‌شویم که در آن:
زنجیره‌های تأمین به صورت منطقه‌ای به جای کاملاً جهانی می‌شوند.
کشورها تجارت جهانی را با تاب‌آوری داخلی متعادل می‌کنند.
جهانی‌سازی دیجیتال (داده‌ها، هوش مصنوعی، تجارت الکترونیک) حتی اگر تجارت فیزیکی کند شود، رشد می‌کند.
۲. سناریوهای آینده
بازگشت به جهانی‌سازی: اگر کشورها بر تنش‌های ژئوپولیتیکی غلبه کنند و بر همکاری در زمینه‌های اقلیمی، بهداشت و فناوری تمرکز کنند.
جهانی‌سازی تکه‌تکه: جهان به بلوک‌های رقیب تقسیم می‌شود (رهبری آمریکا، رهبری چین، رهبری اتحادیه اروپا).
ضد جهانی‌سازی انتخابی: کشورها در فناوری و مالی جهانی می‌شوند اما در غذا، انرژی و امنیت ضد جهانی‌سازی می‌شوند.
۳. نقش بازیگران کلیدی
دولت‌ها: تعادل بین باز بودن اقتصادی و حفاظت از منافع داخلی.
شرکت‌ها: طراحی مجدد زنجیره‌های تأمین برای تاب‌آوری.
نهادهای بین‌المللی: نیاز به اصلاحات برای باقی ماندن مرتبط.
جامعه مدنی: تلاش برای جهانی‌سازی عادلانه‌تر و سبزتر.
قسمت پنجم: مطالعات موردی
۱. چین – از جهانی‌سازی به ضد جهانی‌سازی انتخابی
چین بزرگ‌ترین برنده جهانی‌سازی بود و میلیون‌ها نفر را از فقر رهایی بخشید. اما اکنون، در مواجهه با فشارهای آمریکا، به دنبال "چرخش دوگانه" است – تمرکز بر بازارهای داخلی و جهانی.
۲. ایالات متحده – رهبر جهانی به ملی‌گرای اقتصادی
ایالات متحده که زمانی قهرمان تجارت آزاد بود، به سمت reshoring، تعرفه‌ها و حمایت از فناوری تغییر کرده است، به ویژه در دوران ریاست‌جمهوری ترامپ و بایدن.
۳. اتحادیه اروپا – بین ادغام و تکه‌تکه شدن
اتحادیه اروپا ادغام داخلی را ترویج می‌کند اما با فشارهایی مانند برگزیت، بحران‌های انرژی و مباحث مهاجرت مواجه است.
۴. هند – تعادل استراتژیک
هند جهانی‌سازی را در IT و خدمات می‌پذیرد اما از بخش‌های کلیدی مانند کشاورزی محافظت می‌کند. این کشور به دنبال قرار گرفتن به عنوان یک مرکز تولید جایگزین برای چین است.
قسمت ششم: جهانی‌سازی در مقابل ضد جهانی‌سازی در جامعه
در اقتصاد: ضد جهانی‌سازی هزینه‌ها را افزایش می‌دهد اما تاب‌آوری را افزایش می‌دهد.
در سیاست: جهانی‌سازی همکاری را تقویت می‌کند، در حالی که ضد جهانی‌سازی حاکمیت را تقویت می‌کند.
در فرهنگ: جهانی‌سازی تنوع را گسترش می‌دهد، اما ضد جهانی‌سازی میراث را محافظت می‌کند.
در محیط زیست: جهانی‌سازی ردپای کربن را افزایش می‌دهد، اما ضد جهانی‌سازی می‌تواند پایداری محلی را تشویق کند.
نتیجه‌گیری
جهانی‌سازی یکی از تحولات تحول‌آفرین در تاریخ بشر بوده است که اقتصادها، جوامع و فرهنگ‌ها را شکل داده است. این پدیده رفاه، ارتباط و نوآوری را به ارمغان آورده است، اما همچنین نابرابری، آسیب به محیط زیست و تنش‌های سیاسی را نیز به همراه داشته است. ضد جهانی‌سازی صرفاً یک رد جهانی‌سازی نیست، بلکه یک تنظیم مجدد است. جهان به سمت مدلی متعادل‌تر حرکت می‌کند که بر تاب‌آوری، همکاری منطقه‌ای و پایداری تأکید دارد.
در نهایت، نه جهانی‌سازی و نه ضد جهانی‌سازی ذاتاً خوب یا بد نیستند. هر دو پاسخ‌هایی به واقعیت‌های در حال تغییر هستند. چالش برای سیاست‌گذاران، کسب‌وکارها و جوامع این است که جهانی‌سازی را به گونه‌ای شکل دهند که شامل‌تر، عادلانه‌تر و پایدارتر باشد — در حالی که از درس‌های ضد جهانی‌سازی یاد می‌گیرند.
مقالات undefined
مشاهده بیشترمنتخب سردبیر
مشاهده بیشتردستیار هوشمند ارز دیجیتال
ترمینال ترید بایتیکل نرم‌افزار جامع ترید و سرمایه‌گذاری در بازار ارز دیجیتال است و امکاناتی مانند دوره‌های آموزشی ترید و سرمایه‌گذاری، تریدینگ ویو بدون محدودیت، هوش مصنوعی استراتژی ساز ترید، کلیه دادههای بازارهای مالی شامل دادههای اقتصاد کلان، تحلیل احساسات بازار، تکنیکال و آنچین، اتصال و مدیریت حساب صرافی‌ها و تحلیل‌های لحظه‌ای را برای کاربران فراهم می‌کند.
